Η Μαριάννα Κατσουλίδη, απόφοιτος της Σχολής
Καλών Τεχνών της Αθήνας, είχε την τύχη να είναι κόρη ενός σημαντικού ζωγράφου
και χαράκτη, του Τάκη Κατσουλίδη και να γαλουχηθεί στο δημιουργικό του
περιβάλλον. Αλλά ενώ ο πατέρας της κινήθηκε σε ένα φάσμα πολλαπλών αναζητήσεων
τόσο στη ζωγραφική, όσο και στη χαρακτική, η Μαριάννα βρήκε το δρόμο της στα
πλαίσια ενός έντονου εξπρεσιονισμού, στον οποίο συμμετέχει η ανθρώπινη μορφή ή
σωστότερα το ανθρώπινο πρόσωπο. Είναι δα το πρόσωπο η συνισταμένη της ψυχικής
εκφραστικότητας και ο περιβάλλων χώρος επιτείνει την εκφραστική του δυναμική. Ο
μορφικός εξπρεσιονισμός, που στον James Ensor π.χ βρήκε την τυπικότητά του, αποκαλύπτει το πρόσωπο –
μάσκα, το πρόσωπο του πόνου και πολλών άλλων συναισθηματικών διαβαθμίσεων.
Η Μαριάννα Κατσουλίδη στο πνεύμα μιας
αυτόματης γραφής, κατακλύζει την εικονιστική επιφάνεια από στοιχεία που
υπηρετούν τη δομή της εικόνας, με χρώματα, σχήματα, γράμματα στον τύπο των graffiti και ανάμεσα σ’αυτά
αναφαίνονται πρόσωπα με διαφορετική έκφραση, σαν φαντάσματα μιας προσωπικής
πραγματικότητας. Σημασία έχει σε όλες τις περιπτώσεις η δομή της σύνθεσης, ο
χρωματικός παλμός, η ένταση της έκφρασης και τελικά το μυστήριο που αναδύεται
από το σύνολο της εικόνας με τον αινιγματικό χαρακτήρα και τη δυναμική της
φαντασίας.
Η Μαριάννα Κατσουλίδη βιώνει την
πραγματικότητα ενός συγχρόνου, προβληματικού και αντιφατικού κόσμου, όπου ο
άνθρωπος βομβαρδίζεται από αποσπάσματα εικόνων, από μορφές, που, όπως στο
όνειρο, αναδύονται, αποσπασματικά και αυτές στο καντράν της συνείδησης,
περισσότερο σαν εκρήξεις στη ροή των πάντων. Η δύναμη της φαντασίας συνδυάζεται
με κατανόηση της εκφραστικότητας του χρώματος, των σχημάτων, των μορφών.
Πρόκειται περισσότερο για μια υποκειμενική καταγραφή του υποσυνείδητου φάσματος
ενός δημιουργικού ανθρώπου που προβληματίζεται με τον εαυτό του και με τον
κόσμο, με τον άνθρωπο και το περιβάλλον του.
